Een sprookjesboek is een kunststof opengeslagen 'boek' op meestal een metalen onderstel. Op dit moment staan er tweeendertig boeken in de Efteling. De meeste staan in het Sprookjesbos bij hun bijbehorende uitbeelding. Daarnaast staan of stonden er vier boeken elders in het park: in het Huis van de Vijf Zintuigen, in het Lavenlaar, in de Wereld van Sindbad en voorheen op het Dwarrelplein bij De Kluis. Alle boeken geven het verhaal achter de betreffende uitbeelding kernachtig weer in het Nederlands, Engels, Duits en Frans. De tekst in het boek bij de pinautomaat De Kluis was uitsluitend in het Nederlands.
Het Italiaanse sprookje Pinokkio heeft als enige ook een Italiaanse variant van de tekst, op initiatief van Alessio Castellani, in de vorm van een rood lint midden over het boek. Deze tekst bevat nog een toevoeging dat het sprookje is gerealiseerd in samenwerking met de Fondazione Collodi, iets wat in de andere talen niet uitgedrukt is.
De sprookjesboeken
| Foto | Sprookje | Jaar | Nederlandse tekst |
|---|---|---|---|
 
|
|
Geplaatst in 1999 (vernieuwd in 2013) |
Eindelijk kreeg het koningspaar een kindje. Een boze fee sprak een verwensing over het prinsesje uit. Op haar 15e verjaardag zou ze zich verwonden aan een spinnenwiel (sic) en sterven. Een goede fee bepaalde dat het prinsesje niet zou sterven, maar 100 jaar slapen. En zo gebeurde het! Iedereen in het kasteel viel in slaap... Langzaam groeide een ondoordringbare rozenhaag om het kasteel. Na bijna 100 jaar kwam een jonge prins en de doornstruiken weken vanzelf uiteen. Hij vond Doornroosje en kuste haar wakker... |
 
|
|
Geplaatst in 2015 (voorheen De Gouden Stemvork sinds 2000) | De muziekkabouter van het Kabouterdorp, Riedeltje, liet op een morgen de deur van zijn holle boom achter zich in het slot vallen. En de sleutel lag binnen. Wat nu? Hij moest toch muziek maken? Niemand had tijd om hem te helpen. Het wasvrouwtje had het te druk met wassen, Dobbertje was aan het vissen en de schrijfkabouter moest zijn boek af schrijven. Toen raakte het Kabouterdorp in rep en roer. Er was geen muziek te horen. Alles was stil! Gelukkig kwam het allemaal goed. Kijk maar, daar zit Riedeltje, achter zijn piano... |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) |
Elke prins die om de hand van de mooie prinses vroeg, kreeg van de boze koningin uiterst moeilijke opdrachten. De arme prinsen verloren altijd letterlijk hun hoofd... Toen er weer een prins bij het kasteel aanklopte, verzon de koningin drie onmogelijke taken. Ze had daarbij niet gerekend op de zes dienaren van de prins: "Heuvelbuik", "Putoor", "Springkuit", "Koukleum", "Kogeloog" en "Langnek". Met hun bijzondere talenten bleken de opdrachten slechts een peuleschilletje (sic)... |
 
|
|
Geplaatst bij heropening in 2016 | Roodkapjes moeder zei: "Op het pad blijven meisje, dan kom je vanzelf bij oma." Maar de bloemen in het bos waren zo kleurig, daar zou haar zieke grootmoeder vast van opknappen. Plotseling sprong er een grote wolf voor haar voeten. Roodkapje was niet bang en vertelde hem over haar oma. De wolf die wel zin had in een lekker hapje, rende naar oma's huisje en slokte haar in een hap op... Toen Roodkapje even later aanbelde, vond ze dat oma er maar raar uitzag. Zulke grote oren en grote handen en verschrikkelijk grote tanden... |
 
|
|
Geplaatst bij opening sprookje in 2016 | De timmerman Geppetto wilde zo graag een zoon dat hij een houten pop maakte die hij Pinokkio noemde. Toen een blauwe fee Pinokkio tot leven wekte was Geppetto zielsgelukkig. Maar de goedgelovige houten pop moest nog veel leren voordat hij een echte jongen kon worden. Daarom stuurde zijn vader hem naar school. Onderweg haalden de sluwe Vos en de domme Kat Pinokkio over om mee te gaan op allerlei avonturen. Telkens als hij hierover loog tegen Geppetto, groeide zijn neus een paar centimeter. Op een kwade dag kwam Pinokkio niet thuis uit school en begon Geppetto wanhopig een zoektocht over land en zee... Waar is toch Pinokkio? |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) |
Hoewel de oude dame erg ziek was, ging het ijdele en verwende meisje naar het dansfeest op haar nieuwe rode schoentjes. Toen ze eindelijk aan de oude dame dacht, schaamde ze zich heel diep en wilde stoppen met dansen. Maar de rode schoentjes weigerden en het meisje moest de hele nacht verder dansen. Doodmoe en diep ongelukkig ontmoette ze een oude, baardige soldaat die uit meelij met zijn sabel de schoentjes van haar voeten sloeg.De schoentjes dansten alleen verder, de straten over, de stad uit... |
 
|
|
Geplaatst in 2016 | De oeroude Trollenkoning in zijn holle boom weet alles. Hij voorspelt de toekomst voor iedereen die op bezoek komt. En soms helpt hij de toekomst een handje… Wat is jouw sterrenbeeld? Stier, Tweelingen, Boogschutter of Waterman? Zet de wijzer op jouw sterrenbeeld en luister dan heel goed naar de Trollenkoning. Hoewel hij een beetje binnensmonds mompelt en soms raadselachtig brabbelt, kun je hem toch verstaan! En… is de Trollenkoning somber gestemd of heeft hij de grootste pret? Dan weet jij wat jou te wachten staat… |
 
|
|
Geplaatst in 2016 | Een koning had een papegaai die geen woord uitbracht. In plaats daarvan begon zijn dochtertje iedereen na te praten. Het prinsesje had veel lol in dat spelletje, tot grote ergernis van iedereen in het kasteel. Ze kreeg straf, maar dat hielp niet. Het stoute prinsesje bleef iedereen nadoen tot ze op een dag door een heks in een papegaai werd veranderd. Die papegaai vloog terug naar het kasteel. Het koningspaar was blij met de pratende vogel. Maar toen bleek dat hun dochter werd vermist, waren ze vreselijk verdrietig. Pas dagen later veranderde de papegaai weer in het prinsesje, dat haar lesje intussen wel had geleerd. |
 
|
|
Geplaatst in 2016 | Raponsje was zo mooi, dat de toverkol haar opsloot in een toren zonder deur. Wanneer haar eten werd gebracht liet het meisje haar lange vlecht uit het raam naar beneden vallen, zodat de toverkol er in kon klimmen. Zo bezocht ook een jonge prins Raponsje en ze werden op slag verliefd. Uit woede verbande de toverkol Raponsje naar een onherbergzaam oord. Van verdriet sprong de prins uit het torenraam en werd blind... Jaren later vond Raponsje hem terug en haar vreugdetranen raakten zijn ogen, waarop hij weer kon zien... |
 
|
|
Geplaatst in 2016 | Toen haar knappe droomprins schipbreuk leed, bracht de kleine zeemeermin hem op het droge. Om hem te laten ontwaken zong ze met haar betoverende stem een prachtig lied. Ze bedacht echter verdrietig dat hij nooit verliefd op haar zou kunnen worden vanwege haar vissenstaart. Van een oude zeeheks kreeg ze benen, maar dan moest ze haar meest waardevolle bezit afgeven: haar betoverende stem. Eenmaal aan land kon ze haar prins dus niet vertellen dat zij zoveel van hem hield... |
 
|
|
Geplaatst in 2016, verplaatst in 2017 | Zie hoe de kroon met de edelstenen ligt te glanzen in de schatkist. Die ziet er mooi uit! Eeuwenlang werd hij doorgegeven van vader op zoon. Hij werd door koningen en prinsen gedragen. Maar op een kwade dag stal de heks de kroon en de gevleugelde draak moet die sindsdien voor haar bewaken. Soms lijkt het alsof de draak slaapt, maar schijn bedriegt! Al heel wat dappere ridders probeerden de kroon te stelen om die terug te brengen naar de koning. Maar de draak verbrandde hun kleren met zijn vurige adem… Durf jij de kroon misschien aan te raken? Pas op hoor! |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) |
Toen moeder geit boodschappen ging doen, drukte ze haar zeven geitenkinderen op het hart voor niemand de deur van hun huisje open te doen. De boze wolf bedroog de geitjes echter, met de zachte stem van moeder geit, en met haar witte geitenpoten. Zo openden ze toch de deur. De boze wolf slokte de zeven geitjes met huid en haar op. Behalve het jongste, want dat verstopte zich vliegensvlug in de grote, staande wandklok. Ontroostbaar ging moeder geit met haar slimme geitenkind op zoek naar de boze wolf... |
 
|
|
Geplaatst in 2016 | Door hun stiefmoeder achtergelaten in het bos, dwaalden Hans en Grietje door de nacht. De broodkruimeltjes die Hans had gestrooid om de weg naar huis te vinden, waren opgegeten door de vogels. Wat nu? Uren liepen ze rond. Totdat ze achter een dikke eik een heel bijzonder huisje zagen. Het dak was gemaakt van pannenkoeken en op de gesuikerde muren zaten krakelingen. Er waren zelfs limonadefonteinen! Hun magen knorden. Zouden ze een stukje durven eten? Toen ging het luikje in de voordeur open: "Knibbel knabbel knuisje, wie knabbelt daar aan mijn huisje?"... |
 
|
|
Geplaatst bij opening sprookje in 2006 (vernieuwd in 2013) |
De ijverige dochter viel in de waterput en kwam terecht in het wonderlijke land van Vrouw Holle. Als ze haar huisje netjes zou houden, mocht ze bij Vrouw Holle blijven. Ze schudde het beddengoed heel flink, want dan zou het sneeuwen op aarde, zo had Vrouw Holle gezegd. Als dank voor haar ijver, overlaadde Vrouw Holle het meisje met puur goud! De luie dochter werd jaloers en sprong ook in de put. Maar zij was lui en schudde het beddengoed van Vrouw Holle niet. Daarom werd deze dochter beloond met plakkerige pek... |
 
|
|
Geplaatst in 2016 | De kleermakerszoon overnachtte in de herberg en riep: "Tafeltje... dek je!" Op het tovertafeltje, dat hij als werkloon had gekregen, verschenen uit het niets de heerlijkste gerechten... De waard was verbaasd. Die nacht wisselde hij het tovertafeltje om voor een gewoon tafeltje. De tweede kleermakerszoon kreeg een wonderezeltje, dat gouden munten poepte als de jongen "Ezeltje... strek je!" riep. Nadat het dier door de waard werd verwisseld kwam ook deze zoon bedrogen thuis bij zijn vader. De derde zoon bezocht de herberg met een magische knuppel... En dát heeft die oneerlijke waard geweten! |
 
|
|
Geplaatst in 2016 | De koningin was ziedend, toen ze het antwoord van de toverspiegel hoorde. "O koningin, heel mooi bent u. Maar Sneeuwwitje over de hoge bergen, bij de zeven dwergen, is duizendmaal mooier nu..." Haar stiefdochter leefde nog en was mooier dan zij! De koningin zon op wraak en vermomde zich als een oude koopvrouw met glanzende, rode appels. Toen Sneeuwwitje van de vergiftigde appel proefde, viel ze meteen op de grond. De dwergen waren ontroostbaar en legden hun lieve Sneeuwwitje in een glazen kistje op het mos. Maar op een dag reed er een jonge prins voorbij hun huisje... |
 
|
|
Geplaatst in 2018 | Prinses Genoveva wenste een trouwjurk met alle kleuren van de regenboog. Dus ging haar prins op zoek naar de weefster, van wie men zei dat ze de prachtigste stoffen maakte. Maar de oude dame bleek blind te zijn geworden. De prins was ontroostbaar. De duiven van de weefster konden haar een handje helpen. 'Breng me nu het geel van zonnebloemen en dan het groen van dennenbomen', zei de oude dame. Ze liet de weefspoel heen en weer schieten terwijl de duiven af en aan vlogen met het gekleurde garen. Hun veren kleurden ervan. En zo kreeg prinses Genoveva de trouwjurk met alle kleuren van de regenboog... |
 
|
|
Geplaatst bij opening sprookje in 2019 | Er was eens een koning die zes zonen had en een lieve, slimme dochter Elisa. Toen de koning een nieuwe vrouw trouwde, verborg hij zijn kinderen in een geheim slot, diep in het bos. Zou de nieuwe koningin zijn kinderen wel goed behandelen?
Maar de jaloerse koningin kwam achter het geheim van de kinderen in het slot en veranderde de zes prinsen in zwanen. Om de betovering te verbreken moest Elisa zes hemden van bos-astertjes breien en mocht ze zes jaar niet spreken of lachen. Dapper begon Elisa te breien, maandenlang, helemaal alleen in het slot. Zou het Elisa lukken om de betovering te verbreken? |
 
|
|
Geplaatst bij opening sprookje in 2009 (verplaatst in 2019) | Assepoester poetste en schrobde tot haar handen rood zagen, zonder te klagen. Als je goed probeert te leven, is het leven goed voor je. Ze glimlachte in zichzelf. De prins had de hele avond alleen met haar gedanst op het bal. Haar vervelende stiefzusters hadden haar niet eens herkend! Toen werd er op de deur geklopt en verscheen de prins met haar muiltje... Het muiltje dat ze verloren had op de trappen van het paleis. Wie paste mocht met de prins trouwen. Zou hij haar herkennen? Zou het muiltje passen? |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) | Met een plons viel de gouden bal van de prinses in het water van de slotvijver. Het jonge meisje was ontroostbaar. Een dikke, lelijke kikker dook de bal op, in ruil voor haar vriendschap. De prinses hield haar woord echter niet en weigerde de kikker toegang tot het kasteel. Van haar wijze vader moest ze haar belofte nakomen en zo mocht het glibberige dier zelfs in het bed van de prinses slapen en had het recht op een nachtzoen. Die zoen verbrak de betovering, en de kikker werd een knappe jonge prins... |
 
|
|
Geplaatst in 2016 | Zes ijdele koningszonen bestelden bij de tovenaar een klok voor het kasteelplein, waarop zij zelf als stoere ridders werden afgebeeld. Toen de klok klaar was, vonden de prinsen drie zakken goud te duur en ging de koop niet door. De tovenaar ging kwaad op reis om de klok aan iemand anders te verkopen. Intussen leverde de sluwe tovenaarsknecht de klok echter wel voor één zak goud af bij de prinsen. Toen de tovenaar daar achter kwam veranderde hij knecht en prinsen in stenen beelden. En sindsdien spelen de prinsen als herauten elk kwartier op hun trompet... |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) | In het dichte oerwoud van India woonde een foeilelijke heks, die een wondermooie stem bezat, waarmee zij iedereen kon betoveren. Elke nacht verschenen de maangodin en haar sterrenkinderen op het water om te dansen. De heks werd jaloers op hun ranke schoonheid. Op een ochtend betoverde ze enkele sterrenkinderen en veranderde hen voor altijd in prachtige waterlelies. En alleen op maanlichte nachten, komt de heks terug. En dan gebeurt het... |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) | Door hun straatarme ouders achtergelaten in het bos, begonnen Klein Duimpje en zijn zes broertjes aan een lange zoektocht naar hun huis. Toen ze in het huis van een boosaardige reus stiekem wilden overnachten werden ze ontdekt. De reus probeerde uit alle macht om de jongens te pakken te krijgen, maar Klein Duimpje was hem steeds te slim af. Na een wilde achtervolging viel de reus doodmoe tegen een boom in slaap en besloot Klein Duimpje de zevenmijlslaarzen van de reus te stelen... |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) | De koning zou de mooie molenaarsdochter trouwen, als zij een kamer vol stro in goud kon spinnen. Een akelig kereltje hielp haar, in ruil voor haar eerste kindje. En zo gebeurde het! Maar het ventje kreeg meelij met de koningin: wilde ze haar kindje houden, dan moest ze binnen drie dagen zijn naam raden. De koningin stuurde alle dienaren op pad om namen te verzamelen. De derde dag bespiedde een van hen het akelige ventje dat zong: "Morgen haal ik het koningskind... Niemand weet, dat ik Repelsteeltje heet..." |
 
|
|
Geplaatst na opening sprookje in 2005 (vernieuwd in 2013) |
Op een afschuwelijk koude oudejaarsavond zat een arm, klein meisje in elkaar gedoken tussen twee huizen. Haar blote voetjes zagen rood en blauw van de kou. In haar oude short (sic) had ze een heleboel zwavelstokjes, maar niemand had nog iets van haar gekocht. Zo kon ze niet naar huis. Zou ze er eentje af durven strijken om haar handen aan te warmen? Ritsss... daar brandde het vlammetje. Het gaf haar een warm, wonderlijk gevoel. Ze zag een warme kachel, een rijk gedekte feesttafel met gebraden gans, een prachtig versierde kerstboom met wel duizend kaarsjes en tenslotte haar lieve oma die ze zo gemist had... |
 
|
|
Geplaatst bij opening sprookje in 2012 | Hoe de keizer ook draaide voor de spiegel, hij zag geen nieuwe kleren. Alleen de plooien van zijn blote huid. Was hij nu dom en lui? De hofdames bejubelden het kostuum, dat perfect was voor de jaarlijkse optocht. Honderden mensen kwamen naar de nieuwe kleren kijken. De keizer rechtte zijn rug en stapte naar buiten... Hij hoorde applaus en "Oooh!" en "Aaah!" Maar een jongetje riep opeens: "De keizer heeft helemaal niets aan!" Even waren de mensen stil. En toen begon iedereen te roepen en te lachen... En de keizer? Hij liep de optocht statig uit. Voortaan zou hij niet meer ijdel zijn. |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) | De schatrijke sultan werd doodziek van al zijn rijkdom. Op een dag ontving hij zakken vol bollen, die hij aan zijn tuinman gaf en vergat. De tuinman plantte de bollen in de paleistuin. Toen een oude fakir langs kwam, bood hij hem wat te drinken aan. Als dank floot de fakir op zijn ivoren fluit en zweefde op zijn tapijt over het paleis. Plotseling groeiden overal uit de grond kleurige tulpen. De verbaasde tuinman riep de sultan, die vanuit zijn raam de eenvoudige bloemen zag en onmiddellijk genas... |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) | De keizer van China ontving een cadeau van de keizer van Japan: een namaak nachtegaal, bezaaid met fonkelende diamanten en saffieren. Het prachtige kunstvogeltje zong zo zuiver, dat de keizer het elke dag wilde horen. Toen het vogeltje op een dag kapot ging, was de keizer ontroostbaar en werd doodziek. Totdat een echte nachtegaal neerstreek voor het open raam van de zieke keizer, en begon te zingen... |
 
|
|
Geplaatst in 2015 | De oude koning had vijf zonen, die ieder een bijzonder ontwikkeld zintuig hadden. Toen de koning overleed waren ze zo verdrietig dat ze zich terug trokken en hun uitzonderlijke gaven verwaarloosden. Maar hun kleine zusje begreep hoe de mensen in het land weer gelukkig konden worden. Haar broers moesten ieder hun eigen, bijzondere zintuig inzetten om samen hun vader op te volgen! En dat deden ze. De eerste zag een mooie toekomst in het vooruitzicht en de tweede luisterde aandachtig naar de bevolking. De derde rook precies wanneer de winter in aantocht was en er geoogst moest worden. De vierde voelde heel nauwkeurig aan hoe het met de onderdanen ging. En de vijfde proefde alle spijzen in de keukens zodat iedereen elke avond een kostelijk maal at. En zo keerde de voorspoed terug in het land. Als dank bouwde het volk een huis waarin de zonen samen konden wonen: Het Huis van de vijf Zintuigen. |
 
|
Geplaatst in 2010 (vernieuwd in 2013) verwijderd in 2022 |
Er was eens een fee. Nou, eigenlijk een feetje, want ze was heel klein. Feetje woonde samen met het feeënvolk in het grote Tover Bos. Feetje spaarde voor een nieuwe toverstaf. Net als alle feeën in haar dorp. Elke week als ze haar zakgeld kreeg, dan deed ze dat in een spaarpot. In een mooie, gouden kluis. Ieder feetje stopte elke week geld in de kluis. Wat de feeën niet wisten, was dat de gemene heks in hun bos van dat geld een nieuwe bezemsteel wilde kopen. Die heks wilde de kluis stelen! Want sparen kon de heks niet. Dat had ze nooit geleerd. Op een avond vloog de heks op haar oude, kapotte bezemsteel naar het feeëndorp. Toen alle feeën sliepen en droomden van de maan en de sterren, pikte de heks de gouden kluis. Maar de kluis was veel te zwaar voor de bezemsteel. Die knakte halverwege doormidden en de heks viel met kluis en al naar beneden. De feeën werden wakker van de knal! Oh jee, de kluis was verdwenen! Met z'n allen gingen de feetjes op zoek. Feetje liep diep het bos in. Ze was een beetje verdrietig, want als de kluis voorgoed verdwenen zou zijn, zou ze nooit een toverstafje kunnen kopen. Daar zag Feetje de heks en de kluis. De heks huilde. Ze vertelde aan Feetje dat ze zo graag een nieuwe bezemsteel wilde hebben. Feetje wilde de heks helpen, maar vertelde wel dat ze niet mocht stelen. De heks moest, net als de feeën, leren sparen. Feetje hielp de heks. Elke week legden ze samen wat geld apart in de kluis. En om de kluis extra goed te beschermen, mocht ie voortaan in de Efteling staan, waar iedereen hem nu kan zien. De heks, Feetje en het feeënvolk leefden nog lang en gelukkig. | |
 
|
|
Geplaatst in 2000 (vernieuwd in 2013) |
Vele miljoenen jaren geleden leefde op de noordpool het vrolijke Volk van Laaf. Ze leefden er zorgeloos in een tropisch paradijs, totdat de ijstijd kwam. Oervader Laaf liet een groot gat graven in de warme schoot van Moeder Aarde, zodat zijn volk kon vluchten voor het ijs. Helaas legde oervader Laaf "het Grote Lood". En zo moest oermoeder Lot, de moeder van alle Laven, haar volkje alleen begeleiden op hun avontuurlijke tocht door het binnenste van de aarde, op zoek naar een veilige plek om te wonen... in de Efteling! |
 
|
|
Geplaatst bij opening in 2022 | Sindbad erfde al zijn rijkdom van zijn vader die succesvol koopman was. Toen het geld opraakte, ging hij op reis om overzee handel te drijven. Ziedende stormen, gekmakende windstilte, zeemonsters en schipbreuk werden zijn deel. Maar ook wonderbaarlijke eilanden, wijze vrouwen, mythische vogels en een flinke portie geluk. Steeds was Sindbad dapper en overleefde hij zijn ontberingen. Hij bouwde vlotten, werd vrienden met koningen en kaliefen en keerde altijd rijker dan ooit terug naar huis. Ook al was hij een welgesteld koopman, hij kon de lust tot reizen en de zucht naar avontuur niet bedwingen. Zo zeilde hij zeven keer de wereldzeeën over... Treed hier in het voetspoor van Sindbad! |
Geschiedenis
Het eerste boek werd in 1999 geplaatst bij Doornroosje. In 2000 zijn daar tien boeken bijgekomen: de Gouden Stemvork (in het Kabouterdorp), de Zes Dienaren, de Rode Schoentjes, de Wolf en de Zeven Geitjes, de Kikkerkoning, de Indische Waterlelies, Klein Duimpje, Repelsteeltje, de Tuinman en de Fakir, de Chinese Nachtegaal en bij Het Volk van Laaf. Het selectiecriterium was onduidelijk. In ieder geval leek de bekendheid van het sprookje, of het feit dat het verhaal al in zijn geheel voorgelezen wordt, geen factor te zijn.
Het idee voor deze sprookjesboeken kwam van Henk Groenen. Hij zegt daarover:[1]
We kwamen erachter dat de kennis omtrent sprookjes aan het wegzakken was. Mensen kennen vaak nog wel het sprookje, maar medewerkers merkten bijvoorbeeld op dat bij Doornroosje het verhaal van Sneeuwwitje er ineens met de haren bij werd gesleept.
Nieuwe toevoegingen aan het Sprookjesbos kregen meteen een sprookjesboek. Het Meisje met de Zwavelstokjes in 2005, Vrouw Holle in 2006, Assepoester in 2009, De Nieuwe Kleren van de Keizer in 2012 en Pinokkio in 2016. De oorspronkelijke boeken verweerden snel en het uiterlijk varieerde van glanzend nieuw tot nauwelijks nog leesbaar. In januari 2013 werden bijna alle boeken vervangen door nieuwe exemplaren met een andere opmaak, die enkele weken daarvoor debuteerde bij De Nieuwe Kleren van de Keizer.
In 2010 werd er een boek geplaatst op het Dwarrelplein bij de pinautomaat De Kluis met het sprookje van 'Feetje en de Kluis', uitsluitend in het Nederlands. In 2015 verscheen een viertalige versie in en over het Huis van de Vijf Zintuigen en werd het het laatste boek in oude stijl, bij de Kabouterboom met een fragment van 'De Gouden Stemvork', vervangen door een nieuw exemplaar met een korte versie van het verhaal uit Sprookjesboek van de Efteling.
In 2016 kregen tien sprookjes in het Sprookjesbos die geen boek hadden alsnog een boek. Zeven daarvan werden in april geplaatst bij het Stoute Prinsesje, Raponsje, de Kleine Zeemeermin, Hans en Grietje, Tafeltje dek je Ezeltje strek je, Sneeuwwitje en de Magische Klok. Hierbij zijn de talen Frans en Engels omgewisseld van plek. In september van dat jaar kregen ook de Trollenkoning en Draak Lichtgeraakt een boek op een standaard naast het tafereel. In het geval van de Trollenkoning wordt geen sprookje voorgedragen, maar wordt het interactieve element van de wijzer met de sterrenbeelden uitgelegd. Bij de Draak staat zeer kort het begin van het verhaal uit Sprookjesboek van de Efteling omschreven, waarna tevens naar het interactieve element van de kroon wordt verwezen. Roodkapje kreeg bij opening van het herbouwde huisje van grootmoeder in december uiteindelijk ook een boek. Tijdens de bouw van de nieuwe duiventil in maart 2018 werd ook Het Bruidskleed van Genoveva van een boek voorzien en in 2019 kreeg De Zes Zwanen bij opening een boek. Daarmee hebben nu 28 van de 30 sprookjes in het Sprookjesbos een boek. De uitzonderingen zijn Kleine Boodschap en de Sprookjesboom.
Begin mei 2016 werd het boek in het Huis van de Vijf Zintuigen vernieuwd om de tekst aan te passen. In de tweede zin "Toen de koning overleed waren ze zo verdrietig dat ze zich terug trokken en hun uitzonderlijke gaven verwaarloosden." miste het woordje 'ze' in de eerste versie.
Bij de opening van de Wereld van Sindbad aan het begin van 2022 werd ook daar een boek geplaatst, gesitueerd tussen de ingangen van de vernieuwde attracties Sirocco en Archipel.
De oude sprookjesboeken (1999-2012)
De Gouden Stemvork (2000-2015)
- ↑ De Efteling, in Alledaagse dingen, jaargang 9 nummer 2 (juli 2003): pp 4-6