Een Dios Gárgola (Spaans voor 'waterspuwende god') of kwijlbeeld is een afgodsbeeld waarvan er vier te vinden zijn rond de Piraña. Bezoekers op de kant kunnen deze beelden inschakelen om personen in de attractie nat te sproeien.
De beelden staan in twee groepjes van twee langs het parcours: het eerste paar waterspuwers vind je nabij de golfslagmachine achter het stationsgebouw, het tweede vlak voor het einde van de baan, naast de ingang van de wachtrij. Uit de mond van een beeld kabbelt continu een stroompje water, waar hij zijn naam aan ontleent. Op zijn hoofd zit een draakachtig figuur.
Op de kant, aan de andere oever dan de kwijlers, staan twee bijbehorende kleinere beelden: de 'altaars'. Steek je je hand in de mond van zo'n beeld, dan start er een rommelend geluid. Enkele seconden later zal het grote kwijlbeeld dan een plens water uit zijn mond braken, die langsvarende Pirañaberijders lelijk kan treffen. Maar pas op, want af en toe is het juist het serpent dat water sproeit, en zijn plens komt bij het altaar terecht. Helemaal risicoloos is het dus niet om mensen in de attractie te willen plagen.
De altaars moeten het per twee doen met één geluidsspoor. Dat betekent dat als je je hand in de tweede steekt terwijl de eerste nog aan het rochelen is, het geluid daarvan abrupt onderbroken wordt.
De Dioses Gárgola werden toegevoegd als nieuw interactief element bij de renovatie van de Piraña in 2014 en werden bedacht en ontworpen door Karel Willemen. Willemen baseerde zich voor de Dios Gárgola ten dele op de Azteekse water- en regengod Tlaloc, waarvan verschillende verschijningsvormen en weergaven in de Azteekse kunst sterke overeenkomst met zijn uiteindelijke ontwerp vertonen, inclusief de 'draaierige' ogen.
Beeld en altaar
Altaar close-up
Spuiten maar
Brakend beeld
Ontwerp waterspuwer
Ontwerp altaar met uitleg
In onderhoud op het Dienstencentrum
