Anoul Bouwman

Niet te verwarren met A. Boumans, voormalig Eftelingdirecteur.

Bovenaanzicht van Villa Pardoes

Anoul Bouwman (1966) is een Nederlandse architect.

Anoul Bouwman (what's in a name?) studeerde bouwkunde aan de universiteit van Delft en ging daarna als architect aan de slag bij verschillende architectenbureaus in Nederland. Hij was bij de firma Alynia Lerou Architecten in 2000 verantwoordelijk voor het slakkenhuisvormige ontwerp van Villa Pardoes. In 2014 tekende hij ook voor de uitbreiding van de Villa (dit maal in de vorm van een bloem), die in januari 2016 geopend werd.

Tegenwoordig geeft Anoul Bouwman met Sietse Visser leiding aan Visser & Bouwman, een achitectenbureau dat zich voornamelijk bezighoudt met gespecialiseerde woningbouw, zorginstellingen en scholenbouw. ^[1]

Citaat

Van het begin af aan was het een spannende opdracht een gebouw te ontwerpen voor zieke kinderen en hun familie, met het doel dat de mensen ook onderling contact zouden krijgen. Ik ben begonnen - omdat ik toen zelf nog geen kinderen had - me te gaan inleven in de belevingswereld van kinderen. Ik dook in de ballenbak bij de IKEA en werd er door een boze mevrouw meteen weer uitgestuurd. Ook jatte ik weer een appeltje om dat kindgevoel, dat ik een beetje kwijt was, terug te halen. Dat wilde ik herbeleven, want straks zouden kinderen in mijn gebouw zich thuis moeten gaan voelen.

Van het begin af aan was duidelijk dat het een rond gebouw moest worden om de eenheid te symboliseren. De gasten zijn een week lang samen een vakantie aan het beleven en een rond gebouw geeft meteen gelijkheid. Door er een spiraal van te maken ontstaat er een route door het gebouw en een spiraal loopt nooit dood. Dus dat moest het worden. De ingang is een beetje donker en daarna kom je weer in het licht. Dat is gedaan om je heel bewust te laten ervaren dat je in een andere wereld komt. Belangrijk was het om het voor alle leeftijden spannend te maken. Oudere kinderen vinden al gauw iets kinderachtig en voor jonge kinderen moet het niet te moeilijk worden. Daarom hebben we gekozen voor de 13.000 dierfiguurtjes en niet alleen voor sprookjespoppetjes. Juist zoveel want veel is voor kinderen 'lekker', net als de ballenbak leuk is door de gigantische hoeveelheid ballen.

Nu, ruim acht jaar later, ben ik blij te kunnen zeggen dat het gelukt is om een gebouw te ontwerpen dat mensen samenbrengt. En daar ben ik erg trots op. Bij Villa Pardoes hebben mijn vrienden en ik zelf regelmatig de overall aangetrokken om vooral details te maken zoals ik bedacht had. Het is dan ook in meerdere opzichten 'mijn' gebouw.^[2]